Kerkhof van violen

Op een steen die niemand ziet
speel jij triest je toverlied
en je maanlichtsnaren trillen snel
de notenhemel en de hel.

En vanuit mijn boom vanboven
hoor ik de klank die doven horen
dat lied dat raakt me, trekt me heen
naar jou die tovert op je steen.

Je maanlichtstralen zijn nu stil
ze spelen het liedje dat ik wil
met frele klanken van triolen
op ons kerkhof van violen.

Leven is voor nu

Wie niet is wat hij wil zijn
is gewoon nog ongewend.
Het is nu eenmaal niet eenvoudig
gewoon te leven wie je bent.

En piekeren doet niemand goed
je verliest alleen maar tijd.
Tobben of genieten
mensen wat een onderscheid

Dus blijf je niet verstoppen
onder moeders paraplu.
Toekomst is voor later,
leven is voor nu.

Maanlicht

Maanlicht
opgeslorpt door de nacht

wolfsogen, geel

als een baken van licht
lokken mij naar huis

zachte natte aarde
die mijn voeten kust
zachte natte aarde
die mijn gemoed sust

onder een dek van bladeren
wacht ik hier op jou,
wachtend op verlossing
rustend in de nacht
kijk ik naar de maan

Laat je leiden

Laat je leiden, laat je zacht
naar mijn bed, naar mij vannacht
kruip er maar bij en fluister hees
wat ik in je ogen lees

Verlegen blik, en je lacht
spin je zijde in mijn vacht
geen nood voor schaamte, het is goed
alles is zoals het moet