Indiaan

je bent een roodhoofd, indiaan
en ik heb het altijd maar gedaan
als je verlegen draait en lacht
wie had dat ooit van mij verwacht
dat als ik fluister in je oor
dan fluister ik je verbeelding voor
en val je stil, gedaan met praat
en word je rood als een tomaat

Verlies

Is het altijd zo tergend stil
als je sterven wil?
In de kiem gesmoord, de pijn
met wijn bloedrood vermoord.

Nu mijn alles werd ontnomen
door iets of iemand, ongehoord
en toch nog wachten.
Echt gestoord.


Gaat het altijd zo traag en tergend?
Je bent niet meer,
niets, niks noch nergens
Gehad, en nu nooit meer

Om gevoelens weg te spoelen
te verdrinken, nooit verwoord
en steeds maar blijven wachten.
Mensen, echt gestoord.

Spiegelzicht

In je mooie ogen
Een land hier ver vandaan
Kwam ik naar je zoeken
Naar een lach en naar een traan

In je mooie ogen
Een wereld spiegellicht
Kijk ik in je ziel
Een wondermooi gedicht

In je mooie ogen
Van een lach, een traan en taal
Kan ik altijd blijven kijken
Ik zie het allemaal

Nooit

Neem me in je hart, door bittere omarming
Die de zon doet smelten van verdriet.

En versmacht me in je ogenblik van lood
Waarin staalhard ligt te lezen
Dat ik nooit van jou zal zijn

Zodat we verder kunnen leven
In een lied van fijn bedrog
En we webben kunnen weven
Nooit te samen, en dan nog...