één - nul

De radio speelt

Ik verdrink
In je
Ondoorgrondelijke blik

Ik probeer je
aan te raken

maar je bent
even onbereikbaar

als een kaatsende kei

en bitter denk ik:
1 dwalende ziel erbij
en 0 voor mij

Naden

De naden barsten van geluid
Te veel geheimen, ze willen eruit
Gevoel van rust, euh... wat is dat?
Gevoel van vrede, nooit gehad

De naden barsten van verdriet
Waarvan niemand ooit de tranen ziet
Die sporen van wat aangedaan
Enkel ik, soms ook de maan.

Bloed

Bloed,

Gutsend uit je aders
In mijn armen
Op de grond

Je huilt

Want nu je het gedaan hebt
Heb je er spijt van

Hoewel je bleek ziet
Zien je lippen nog mooi rood

En net als ik ze kus
Gaan je ogen voorgoed dicht
En stopt alles

En boven je lichaam
Zweeft nu je geest
Die wanhopig op het paradijs wacht
Dat werd verwacht

Een kreet van woede
Werkt dit af

In plaats van verlossing
Koos je voor de zwaarste straf

Niet Ik

Alles wordt stil als ik zie hoe je lacht
naar hem, niet naar mij, wat had je gedacht
terwijl je praat en je gaat, terwijl je naast hem staat
terwijl je fluistert bij hem, dat je mij wel verlaat.

Alles wordt kil als ik zie hoe je lacht
ik wil voor je vechten, maar het ontbreekt me de kracht.
Terwijl ik je duw en je stuw in zijn armen vannacht
en jij me vergeet, ik had het verwacht.

Even schetsen

Waar Bodi's dagboek een eerste blogpoging was (die overigens enorm positief bevallen is geweest) is dit een blog waar wat ouder werk van mij gepost zal worden.

Verwacht hier geen verhaallijn. Ik heb de intentie om vooral gedichtjes te plaatsen op deze blog en hier en daar een stuk tekst dat ik onder de plaatstelijke berg stof heb weten op te rakelen.

Ik waarschuw jullie op voorhand, dit is ouder werk en soms in schrijfstijl een beetje gedateerd. Ik ga proberen de meeste dingen een beetje af te stoffen en bij te werken zodat ze toch min of meer leesbaar worden. In ieder geval, ik hoop dat jullie er toch van genieten!

xxx

LLyan