Slaap

Slaap, mijn lief

slaap stil en droom

droom van mij, van ons

gewoon

Droom, mijn lief

droom zoet, ik waak

waak over jou, over ons

mijn taak

Adem, mijn lief

de vrijheid in, adem 

met mij een nieuw begin

en raak mij, diep

raak mij waar

steel, mijn lief, 

steel mij maar

Slaap, mijn lief

slaap stil en droom

droom van mij, van ons

gewoon

Mijn grootste angst

Het leven is angst.

Vandaag meer dan ooit. Als je weet wat angst is, als je er oog in oog mee hebt gestaan en de wanhoop hebt overwonnen, dan zie je pas hoeveel acties van mensen voortkomen uit angst.

Wij leren om te vechten tegen onze angst. Het lijkt een natuurlijke reflex te zijn. Of misschien is het een misinterpretatie. We moeten onze angst immers overwinnen, en de mens koppelt dat woord blijkbaar onlosmakelijk met geweld.

Dat werkt zo niet met angst. Je kan er tegen vechten, je kan er van gaan lopen. Dat maakt het alleen maar sterker.

Angst overwin je, door te aanvaarden dat je bang bent. Door te erkennen waar je bang voor bent. Door te begrijpen waarom het je bang maakt. Eens je je angst in de ogen hebt gekeken, ongewapend, naakt, kwetsbaar... dan zal het afnemen, dan zal het weggaan.

Mijn grootste angst is liefde.
De jouwe blijkbaar ook.

Do you know the feeling

Do you know the feeling
of craving to talk to someone so much,
that you don't seem to know what to say anymore?

Or the frustration of impatience
when you finally, hopefully, maybe found
an other half that might fit perfectly.
But he's just out of reach.

And your reflex is to reach and grab for him.
But by doing so, chances increase that you just push him away
instead of catching him.

Do you know the feeling?

Eén

Een dag, één dag

en je bracht me een lach

Een nacht, één nacht

jij en ik, een gedacht

een dag, een nacht

kom slaap met mij zacht

één dag, één nacht

die ik nooit had verwacht

De Maan en ik

Hij keek naar mij, ik voelde het in de tintelende zucht waarop de haartjes in mijn nek gingen rechtstaan.

Iedereen kent dat gevoel wel, het is een soort zesde zintuig dat we allemaal hebben.

De Maan keek naar mij, en ik keek terug. Hij en ik kennen elkaar al een tijdje. 

We praten veel. 

Het is te zeggen, ik praat en hij luistert. Of dat is toch wat ik graag geloof.

Een eenzame wolk schoof rustig tussen de connectie. Het gevoel verdween echter niet, het schiftte. 

Ik zette me recht op het verlaten zandstrand en daar stond hij op het kalme wateroppervlak.

Zijn haar was gitzwart en zijn huid was bleek en leek een zachte gloed uit te stralen. Zijn ogen waren moeilijk te zien in het donker, maar ze fonkelden. Een mix van eeuwenoude wijsheid waarin, ondanks alles, toch een jeugdige onschuld had weten te overleven. Mijn reactie ontlokte een flits van parelwitte tanden, een geamuseerde grijns. 

Hij boog zijn hoofd naar me. “Dag Aiden. Mijn naam is Makina."

More

When our fingers tips 
and your ruby lips 
linger a while 

When that wisp of hair 
that's always there 
touches me, makes me smile...

When that sweet caress 
over which i obsess 
makes me soar 

I can only give in 
to our beautiful sin 
I only want you, more.

Finaal

De onzichtbare knip
die ons opnieuw verdeeld
de nieuwe in je leven
waar jij iets om geeft

en het weten
het was goed, gedaan
en toch in de stilte
de kreet wel honderd maal.

De breuk,
Finaal.